رفعت شاعرانه گوتیک و نقش عناصر فراطبیعی و خرافات در برخی از چکامه ها و رومانس های کولریج و کیتس

جنبش رومانتیک ، با انتشار چکامه های غنایی اثر ویلیام وردزورث و ساموئل تیلور کولریج در سال 1798 آغاز گردید. بارزترین مشخصه متمایز کننده میان شعرای رمانتیک و شعرای دوره های پیشین دیدگاه آنان در باره تخیل است. شعرای رمانتیک عموما توجه بیشتری به احساسات بعنوان مکملی ضروری برای خردورزی صرف مبذول داشتند و تاکید بر عملکرد قوه تخیل با تاکید بیشتری بر اهمیت الهام، غرایز ، و احساسات همراه شد. این موضوع منجر به توفیق یافتن شعر غنایی متکلم وحده بر گونه های ادبی ای همچون حماسه و تراژدی که لازمه آنها بی طرفی است گردید. گرایش به موضوعات ، درونمایه ها و تکنیک های مشهود در قالب چکامه مشخصه شعرای رمانتیک است. هدف اصلی این پژوهش ردیابی برخی سنتها در فرآیند شعر سرایی رمانتیک (خصوصا در سرودن چکامه ورومانس) تا منشات احتمالی آنها در فلسفه و ایدئولوژی است. این پژوهش همچنین بحثی است بر عملکرد سنن و عناصر در تمیز دادن آثار بلند مرتبه دوره رمانتیک از آثار دوره های پیشین ، و کوششی است در جهت یافتن عناصر گوتیک و اینکه چگونه این عوامل باعث رفعت دو چکامه معروف ، شعر دریانورد کهن اثر کولریج و بانوی زیبای بیرحم اثر کیتس ، و رومانسی از کیتس بنام شب سنت اگنس می گردند. تحقیق حاضر شامل پنج بخش است: بخش اول ، مقدمه، شامل منشا جنبش رمانتیسم ، مشخصه های آن و روح زمانه ، مروری بر سنت چکامه و رومانس سرایی، استفاده ابزاری از عناصر فراطبیعی در آنها، و علل ممکن برای گرایش شعرای رمانتیک به این گونه های شعری براساس نظریات برخی زیبایی شناسان است. بخش دوم بحثی است بر موضوع رفعت شاعرانه تا ظهور ادموند برک و کانت و بعد از این دو، رابطه برک و ایده ال گرایان آلمانی که در شکل گیری ایدئولوژی رمانتیک اثر گذار بوده اند. گوتیک و رفعت شاعرانه و نقشی که این دو در ادبیات رمانتیک ایفا نموده اند نیز در این بخش مورد بحث قرار می گیرند. بخشهای چهارم و پنجم به بحثی در زمینه قالب چکامه و رومانس در برخی اشعار کولریج و کیتس، پیاده کردن ایده رفعت شاعرانه فراطبیعی بر این اشعار بزرگ، و اینکه چگونه این دو شاعر بزرگ رمانتیک عقاید خود را با استفاده از رویاها و خرافات ابراز نموده اند، اختصاص یافته است. بخش پنجم ، نتیجه گیری بحث ، بیانگر این مطلب است که بطور خلاصه ادبیات رمانتیک با تاثیرپذیری از فلسفه و روانشناسی از رفعت شاعرانه سنتی به نوعی رفعت شاعرانه فراطبیعی و یا گوتیک متمایل است.